KIZINDAN BABAYA MEKTUP

Kuzenim, dayımın kızı Lale Ablam (Lelen Abla diye seslenirmişim küçükken!) pekçok yetişkin kız çocukla beraber babasına yani dayıma mektup yazmış, üç blogger kişisi de almış bu mektupları  kitap haline getirmiş; bu harikulade kitabın adı, İmza: Kızın. Daha önceden yayımlandığını öğrendiğim kitabı Remzi Kitabevi’ni dolaşırken gördüm ve hemen aldım. Tabii alelacele dayıma yazılmış bölümü açtım, okudum, haliyle kitapta akrabam ve tanıdığım tek kişi o olduğundan mütevellitJ

Ortak anılarımızı da hatırlayıp kah gülümseyip kah duygulanarak, azıcık da gözlerim ıslanarak okudum yazıyı. Sonra sevinçle anneme ve babama okutmak üzere yola çıktım..

Babam yazıyı okuduktan sonra, 'neden senin de yazın yok?' diye sordu. Haberim yoktu, bilmiyordum vs dedikten sonra, ‘Olsun ben de sana bloğumda yazarım babacığım’ dedim ve işte şimdi yazıyorumJ

Sevgili Babacığım,

Hatırlar mısın, küçükken, ilkokulda sana bir şiir yazmıştım ve yıllar sonra bile o şiir hepimizi güldürürdü:

Babam evin reisi,

Var mı onun gibisi,

Bizim için çalışır,

Bize istediğimizi alır.

Bu kısa ve öz şiiri yazdığımda annem, ‘kızım ben almıyor muyum?’ şakadan diye serzenişte bulunmuştu:)

Sen hep bana doğruluğu, dürüstlüğü ve erdemli insanın olmanın önemini anlattın. ‘Devletin bir toplu iğnesini aşırmakla, milyonlarca lirayı aşırmak arasında mentalite olarak hiç fark olmadığını’ senden öğrendim. Bu yüzden işyerinde sorumlu olduğum sağlık bölümünde dolaplar dolusu yara bandı varken, kendi yara bandımı bile gidip marketten aldım..Üstelik en yakın arkadaşımın ‘sen enayisin’ deyişine hiç aldırmadan..

Başka aileler bize ziyarete geldiğinde misafir çocuklarla tüm oyuncaklarımı paylaşmayı ve onlara ne yaparlarsa yapsınlar iyi davranmayı; cinsiyet, din, fikir ayrımı yapmamayı da senden öğrendim ve bilmiyordum ki bu öğrendiklerim tüm yaşamıma damgasını vuracaktı..

Okulda başarısız olmamın ölçüsü 10 üzerinden 8 almaktı ve ben 8 alırsam sana söylemekten çekineceğim ve seni üzeceğim için hep 10 almaya çalıştım, ve sonuç: hep okul birincisi oldumJ

Kitapları her seferinde bir-iki tane değil, seri olarak aldığın için Can yayınları ve Arkadaş yayınları çocukluğumun en cici, en yakın arkadaşları oldular, onlarla büyüdüm, onlarla hayatı, insanları öğrendim..

Müzik sevgimi pekiştiren olay, ilk çocukluğumda Tokat’ın Turhal ilçesinde yaşarken, taa Ankara’dan o zamanın en iyisi ‘Zenger’ marka mandolini alman olmuştu, müziği o kadar sevdim ki, hala hayatımın en değişmez ve en nadide parçalarından bir tanesi..

Ve babacığım, senin bana öğrettiğin belki de en değerli ve en önemli şey; insanları, tüm canlıları sevmek, ama hep sevmek; herşeye rağmen sevmekten vazgeçmemek oldu..

Babacığım iyi ki varsın, seni çookkk seviyorumJ

İmza: Tacımış’ınJ